De afgelopen decennia heeft er talrijk onafhankelijk wetenschappelijk historisch onderzoek plaatsgevonden naar de gebeurtenissen in het Ottomaanse Rijk. Voordat er sprake zou zijn van de erkenning van de Armeense Genocide door de VS, moest deze resolutie goedgekeurd worden door het Huis van de Afgevaardigden en vervolgens door de Senaat.
Armenia lies in the highlands surrounding the mountains of Ararat. [85], Op 19 januari 2008 beloofde Barack Obama, toen nog senator, dat hij als president van de VS de Armeense Genocide zou erkennen. Van tijd tot tijd verzoeken zij het monument te verwijderen, meestentijds met als argument dat het de Turkse ziel verwondt. 360–361. Eind negentiende eeuw was het rijk sterk beïnvloed door Westerse ideeën over nationalisme en patriottisme. In de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werden de kinderen regelmatig herinnerd hun bord goed leeg te eten tijdens het eten en aan de hongerende Armeniërs te denken.[44].
[4][5][6] Ook andere inheemse en christelijke etnische groepen werden op dezelfde wijze gericht uitgeroeid door de Ottomaanse regering. De plaatselijke bevolking, al dan niet gedwongen betrokken in het complot, werd daarnaast aangemoedigd om de woningen van de gedeporteerden te plunderen; daarbij was het helpen onderduiken van Armeniërs verboden, op straffe van dood door ophanging. De Turkse premier Erdoğan die eerder al andere Turkse gewelddadigheden erkende,[107][108] zei in 2008 bij de 44e München Conferentie over Veiligheidsbeleid, in bijzijn van de Armeense minister van Buitenlandse Zaken Vardan Oskanyan, het volgende: De geheimhouding en de parallelle bevelstructuur van het voormelde triumviraat bemoeilijken het aantonen van de opzet om de Armeniërs systematisch en gepland uit te roeien, waardoor men in juridische zin niet van een volkerenmoord of genocide kan spreken. De uitbraak van de Eerste Wereldoorlog verhinderde de uitvoer van het hervormingsplan en Westenenk keerde terug naar Nederland. Een verkenning van de Armeense genocide (1915)”, Andere Tijden, uitzending 7 februari 2006, Officiële standpunt van de Turkse overheid, Radiodocumentaire van Marnix Koolhaas over de Turkse genocide op het Armeense volk in 1915, 24 april comité van de Federatie van Armeense Organisaties in Nederland, website over de genocide en het Turks negationisme, Uitgebreid dossier over de genocide op Armeniapedia, officieel archief Turkije met Ottomaanse documenten, https://web.archive.org/web/20100409173520/http://www.ermenisorunu.gen.tr/english/intro/index.html, http://www.ataa.org/reference/index.html#armenian, The Self-Delusion of 'Great Calamity': What 'Medz Yeghern' Actually Means Today, Yerevan Rejects Turkish PM Erdogan’s Dialogue Letter, http://www.nytimes.com/ref/timestopics/topics_armeniangenocide.html, http://www.salon.com/2007/10/16/armenian_genocide/, http://books.google.nl/books?id=z7SDOxidP5EC&pg=PA5&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false, http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6043730.stm, http://www.canada.com/ottawacitizen/news/story.html?id=cd6618e1-508d-4d27-a607-18e10e743d28, http://www.nytimes.com/2009/03/09/world/europe/09turkey.html?em&_r=0, The Armenian Genocide 1915: From a Neutral Small State's Perspective: Sweden.
De Armeense Genocide (Armeens: Հայոց Ցեղասպանութիւն, Hayots tseghaspanutyun), Turks: Ermeni Soykırımı), door Armeniërs traditioneel aangeduid met Medz Yeghern (Armeens: Մեծ Եղեռն, "Grote Misdaad"), is de naam voor de volkerenmoord gepleegd op tussen de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. In 2014 is een genocidemonument in Almelo opgericht, waartegen heftig is geprotesteerd. Zo werd de extra hoge belasting voor de Armeniërs afgeschaft en werden Armeniërs verkozen tot het Ottomaans parlement. 270 Motie van het lid Rouvoet c.s. In 1911 raakte het Ottomaanse Rijk verzeild in de Italiaans-Turkse Oorlog, snel gevolgd door de Balkanoorlogen. de genocide opnieuw erkend. Elk jaar op 24 april wordt het begin van de volkerenmoord door de Armeniërs zelf herdacht bij het nationale monument Tsitsernakaberd in de Armeense hoofdstad Jerevan. Les chrétiens arméniens étaient l'un des nombreux groupes ethniques vivant dans l'Empire ottoman. Hoewel er geen consensus is over de vraag hoeveel Armeniërs werden vermoord tijdens de Armeense Genocide, is er algemene overeenstemming onder westerse geleerden dat er meer dan 500.000 Armeniërs stierven tussen 1914 en 1918. [26] De Britse historicus Peter Mansfield schat het aantal slachtoffers op één-en-een-kwart miljoen tot anderhalf miljoen. [32] De Nederlandse wetenschapper Erik-Jan Zürcher houdt het op 600.000 tot 800.000 slachtoffers. Tijdens de Kaukasusveldtocht viel Enver Pasja met zijn leger Rusland aan. De nazi's zouden deze uitroeiings- en verzwijgingstactieken enige decennia later opnieuw toepassen. zomer 1915: Start van deportaties en moordpartijen van Armeniërs in het binnenland en aan de Middellandse Zeekust. Armeniërs uit Istanbul en İzmir werden niet gedeporteerd.[25]. Sinds 1454 maakte Armenië deel uit van het Ottomaanse Rijk. Na het einde van de Balkanoorlog gingen landen als Rusland, Engeland en Frankrijk politieke druk uitoefenen op het Ottomaanse rijk om een hervormingsplan uit te voeren, zodat de Armeniërs beter beschermd konden worden. De Turkse socioloog Taner Akçam stelt in zijn boek "A Shameful Act" (2004) dat deze milities langs de deportatieroute werden gestationeerd met het enige doel zo veel mogelijk Armeniërs om te brengen. Veel buitenlandse ambtenaren boden aan in te grijpen namens de Armeniërs, inclusief paus Benedictus XV die weg werd gestuurd door de Ottomaanse regering met de bewering dat ze represailles uitvoerde tegen een pro-Russische opstand. Turkije, de staat die het Ottomaanse Rijk opvolgde, ontkent dat het woord genocide een goede term is voor de massamoord op Armeniërs die in 1915 begon onder de Ottomaanse heerschappij. [105], De Turkse overheid ontkent niet dat veel Armeniërs zijn gedood door het Ottomaanse leger, maar betwist het dodental en benadrukt dat er aan beide kanten doden zijn gevallen gedurende de Eerste Wereldoorlog. Naast buitenlandse bemoeienis woedde er ook voortdurend een binnenlandse machtsstrijd. Armenia, the Survival of a Nation. De feiten zijn onweerlegbaar. [24], Officieel waren bepaalde categorieën Armeniërs vrijgesteld van deportatie: katholieken, protestanten, spoorwegarbeiders en leden van de krijgsmacht. Vaak worden door degenen die de genocide ontkennen de zogenaamde 'Andonian Papers' aangehaald, een bekende vervalsing ten gunste van het Armeense standpunt. [89], Op 29 oktober 2019 werd door het Huis van Afgevaardigden van de V.S.
Armenia lies in the highlands surrounding the mountains of Ararat. [85], Op 19 januari 2008 beloofde Barack Obama, toen nog senator, dat hij als president van de VS de Armeense Genocide zou erkennen. Van tijd tot tijd verzoeken zij het monument te verwijderen, meestentijds met als argument dat het de Turkse ziel verwondt. 360–361. Eind negentiende eeuw was het rijk sterk beïnvloed door Westerse ideeën over nationalisme en patriottisme. In de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werden de kinderen regelmatig herinnerd hun bord goed leeg te eten tijdens het eten en aan de hongerende Armeniërs te denken.[44].
[4][5][6] Ook andere inheemse en christelijke etnische groepen werden op dezelfde wijze gericht uitgeroeid door de Ottomaanse regering. De plaatselijke bevolking, al dan niet gedwongen betrokken in het complot, werd daarnaast aangemoedigd om de woningen van de gedeporteerden te plunderen; daarbij was het helpen onderduiken van Armeniërs verboden, op straffe van dood door ophanging. De Turkse premier Erdoğan die eerder al andere Turkse gewelddadigheden erkende,[107][108] zei in 2008 bij de 44e München Conferentie over Veiligheidsbeleid, in bijzijn van de Armeense minister van Buitenlandse Zaken Vardan Oskanyan, het volgende: De geheimhouding en de parallelle bevelstructuur van het voormelde triumviraat bemoeilijken het aantonen van de opzet om de Armeniërs systematisch en gepland uit te roeien, waardoor men in juridische zin niet van een volkerenmoord of genocide kan spreken. De uitbraak van de Eerste Wereldoorlog verhinderde de uitvoer van het hervormingsplan en Westenenk keerde terug naar Nederland. Een verkenning van de Armeense genocide (1915)”, Andere Tijden, uitzending 7 februari 2006, Officiële standpunt van de Turkse overheid, Radiodocumentaire van Marnix Koolhaas over de Turkse genocide op het Armeense volk in 1915, 24 april comité van de Federatie van Armeense Organisaties in Nederland, website over de genocide en het Turks negationisme, Uitgebreid dossier over de genocide op Armeniapedia, officieel archief Turkije met Ottomaanse documenten, https://web.archive.org/web/20100409173520/http://www.ermenisorunu.gen.tr/english/intro/index.html, http://www.ataa.org/reference/index.html#armenian, The Self-Delusion of 'Great Calamity': What 'Medz Yeghern' Actually Means Today, Yerevan Rejects Turkish PM Erdogan’s Dialogue Letter, http://www.nytimes.com/ref/timestopics/topics_armeniangenocide.html, http://www.salon.com/2007/10/16/armenian_genocide/, http://books.google.nl/books?id=z7SDOxidP5EC&pg=PA5&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false, http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6043730.stm, http://www.canada.com/ottawacitizen/news/story.html?id=cd6618e1-508d-4d27-a607-18e10e743d28, http://www.nytimes.com/2009/03/09/world/europe/09turkey.html?em&_r=0, The Armenian Genocide 1915: From a Neutral Small State's Perspective: Sweden.
De Armeense Genocide (Armeens: Հայոց Ցեղասպանութիւն, Hayots tseghaspanutyun), Turks: Ermeni Soykırımı), door Armeniërs traditioneel aangeduid met Medz Yeghern (Armeens: Մեծ Եղեռն, "Grote Misdaad"), is de naam voor de volkerenmoord gepleegd op tussen de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. In 2014 is een genocidemonument in Almelo opgericht, waartegen heftig is geprotesteerd. Zo werd de extra hoge belasting voor de Armeniërs afgeschaft en werden Armeniërs verkozen tot het Ottomaans parlement. 270 Motie van het lid Rouvoet c.s. In 1911 raakte het Ottomaanse Rijk verzeild in de Italiaans-Turkse Oorlog, snel gevolgd door de Balkanoorlogen. de genocide opnieuw erkend. Elk jaar op 24 april wordt het begin van de volkerenmoord door de Armeniërs zelf herdacht bij het nationale monument Tsitsernakaberd in de Armeense hoofdstad Jerevan. Les chrétiens arméniens étaient l'un des nombreux groupes ethniques vivant dans l'Empire ottoman. Hoewel er geen consensus is over de vraag hoeveel Armeniërs werden vermoord tijdens de Armeense Genocide, is er algemene overeenstemming onder westerse geleerden dat er meer dan 500.000 Armeniërs stierven tussen 1914 en 1918. [26] De Britse historicus Peter Mansfield schat het aantal slachtoffers op één-en-een-kwart miljoen tot anderhalf miljoen. [32] De Nederlandse wetenschapper Erik-Jan Zürcher houdt het op 600.000 tot 800.000 slachtoffers. Tijdens de Kaukasusveldtocht viel Enver Pasja met zijn leger Rusland aan. De nazi's zouden deze uitroeiings- en verzwijgingstactieken enige decennia later opnieuw toepassen. zomer 1915: Start van deportaties en moordpartijen van Armeniërs in het binnenland en aan de Middellandse Zeekust. Armeniërs uit Istanbul en İzmir werden niet gedeporteerd.[25]. Sinds 1454 maakte Armenië deel uit van het Ottomaanse Rijk. Na het einde van de Balkanoorlog gingen landen als Rusland, Engeland en Frankrijk politieke druk uitoefenen op het Ottomaanse rijk om een hervormingsplan uit te voeren, zodat de Armeniërs beter beschermd konden worden. De Turkse socioloog Taner Akçam stelt in zijn boek "A Shameful Act" (2004) dat deze milities langs de deportatieroute werden gestationeerd met het enige doel zo veel mogelijk Armeniërs om te brengen. Veel buitenlandse ambtenaren boden aan in te grijpen namens de Armeniërs, inclusief paus Benedictus XV die weg werd gestuurd door de Ottomaanse regering met de bewering dat ze represailles uitvoerde tegen een pro-Russische opstand. Turkije, de staat die het Ottomaanse Rijk opvolgde, ontkent dat het woord genocide een goede term is voor de massamoord op Armeniërs die in 1915 begon onder de Ottomaanse heerschappij. [105], De Turkse overheid ontkent niet dat veel Armeniërs zijn gedood door het Ottomaanse leger, maar betwist het dodental en benadrukt dat er aan beide kanten doden zijn gevallen gedurende de Eerste Wereldoorlog. Naast buitenlandse bemoeienis woedde er ook voortdurend een binnenlandse machtsstrijd. Armenia, the Survival of a Nation. De feiten zijn onweerlegbaar. [24], Officieel waren bepaalde categorieën Armeniërs vrijgesteld van deportatie: katholieken, protestanten, spoorwegarbeiders en leden van de krijgsmacht. Vaak worden door degenen die de genocide ontkennen de zogenaamde 'Andonian Papers' aangehaald, een bekende vervalsing ten gunste van het Armeense standpunt. [89], Op 29 oktober 2019 werd door het Huis van Afgevaardigden van de V.S.